>> ناگفته های ظریف از قدم زدن با جان کری تا دست دادن با اوباما // 14 اسفند 94

از پیشخوان رسانه ها - ناگفته های وزیر امور خارجه ایران از مذاکرات هسته ای را پایانی نیست. دو سال و نیم مذاکره و در راس آن هم نخستین مذاکره مستقیم ایران و امریکا که به بیش از 50 دیدار میان دو وزیر منتهی شد با حاشیه های فراوان روبه رو بود.

به گزارش ایلنا به نقل از اعتماد آنلاین، در شرایطی که قریب به اتفاق دیدارهای محمد جواد ظریف با جان کری وزیر امور خارجه امریکا در داخل ایران با اما و اگرهایی همراه بوده است، دیدار ظریف با رئیس جمهور امریکا در حالی انجام شد که نه هیچ تصویری از آن وجود دارد و نه در خصوص آن زیاد صحبت شده است.

محمد جواد ظریف برای نخستین بار در گفت و گو با "سالنامه اعتماد" از لحظه ای می گوید که با رئیس جمهور امریکا سینه به سینه شد و از زبان اوباما جمله ای را شنید که برای وی به عنوان وزیر امور خارجه ایران سنگین آمد.

ظریف در پاسخ به سوال اعتماد در خصوص آن لحظه می گوید: در سازمان ملل هنگام برگزاری جلسات مجمع عمومی تدابیر امنیتی شدیدی رعایت می شود. راه ورودی تقریبا کمتر از یک متر و نیم وجود دارد که سران و وزرا از این ورودی تردد می کنند. پشت آن ورودی، هال بزرگی است که همه درآن حضور دارند و یک سوی این ورودی هم مجمع عمومی است. زمانی که سخنرانی اقای روحانی تمام شد من برای خارج شدن از سالن مهیا می شدم. دکتر روحانی پس از اتمام سخنرانی از همان درب پشتی خارج شده بودند و من خیال می کردم که ایشان با اتمام سخنرانی رفته اند. پس از سخنرانی ایشان من چند دقیقه ای نشستم چرا که در ملاحظات امنیتی که امریکایی ها دارند اسکورت من مجزا است و باید با اسکورت مجزایی از سالن خارج بشوم. مسئولیت اسکورت رئیس جمهور با وزارت خزانه داری یا سرویس مخفی که بخشی از خزانه داری است و اسکورت وزیر امور خارجه با وزارت امور خارجه امریکا است. به همین دلیل من نشستم تا رئیس جمهور خارج شوند اما آقای دکتر روحانی زمانی که از سالن خارج می شوند با رئیس جمهور ونزوئلا روبه رو می شوند و رئیس جمهور ونزوئلا ایشان را برای گفت و گویی به کناری برده بود. من با فاصله دو تا سه دقیقه که قصد خارج شدن از سالن مجمع را داشتم ناگهان دیدم که آقای کری و اوباما از همان ورودی وارد شدند. در واقع ما سینه به سینه هم شدیم.

ظریف در ادامه توصیف لحظه رویارویی با رئیس جمهور امریکا می گوید: آقای کری، ایشان را به من معرفی کردند و من هم با آقای اوباما دست دادم. نخستین چیزی که به من گفت این بود که امیدوارم این دست دادن و رویارویی برای شما در ایران دردسر نشود. من هم پاسخ دادم: به هیچ وجه. در آن مقطع من نباید اجازه می دادم که رئیس یک کشور خارجی گمان کند برای من با این حرکت در داخل کشور خودم مشکلاتی ایجاد خواهد شد.البته برخی حوادث بعدی در ایران نشان داد که ایشان درست می گفتند و من اشتباه می کردم.

در آن چند دقیقه صحبت بسیار کوتاهی میان ما انجام گرفت و ایشان بر جدیت امریکا در اجرای برجام تاکید کردند و من هم گفتم: امیدوارم همین طور باشد. البته همین گفت و گوی کوتاه باعث شد که آقای روحانی و آقای اوباما رو در روی هم قرار نگیرند. البته هیچ دلیلی هم وجود نداشت که اقای اوباما آن زمان وارد سالن مجمع عمومی بشوند چرا که روسای جمهور امریکا هنگامی که برنامه ای نداشته باشند در سالن حضور پیدا نمی کنند وآن زمان هم برنامه ای برای حضور اقای اوباما وجود نداشت.